Denken in termen van risico- en beschermfactoren is dominant onder pedagogen en in de jeugdzorg. Het is dan ook vanuit dit denkkader dat veel hulpverleners kennismaken met de ouderschapstheorie van Alice van der Pas, die sinds 1988 daarover schrijft. Zij introduceert een denkmodel dat de ouderlijke werkvloer, - waar het feitelijk opvoeden plaatsvindt en waar ouders met hun kinderen handelen en hun emoties in de hand proberen te houden, wordt beschermd door vier buffers: een solidaire samenleving, taakverdeling, metapositie en 'goede ouder'-ervaringen. Ze vormen voor de ouderlijke werkvloer een buffer tegen negatieve omstandigheden, zoals een ziek kind. Maar de buffers reageren ook op die werkvloer. Als het goed gaat, krijgt de buffer 'goede ouder'-ervaringen voeding. Gaat het minder dan worden ouders gedwongen om te reflecteren, of komt het netwerk in actie: 'Ik zie dat je het druk hebt, zal ik de kinderen van school halen?' De vier buffers werken niet alleen tussen werkvloer en omstandigheden; ze hebben óók effect op elkaar en je kunt ze niet los van elkaar zien. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.