'Hebt u wel eens rondgetoerd in een parkeergarage - dat je nergens de uitgang kunt vinden? Houd dat jaren vol en het heet de weg kwijtgeraakt, perspectief verloren.' Mocht u al in een zomerroes verkeren, Marlieke de Jonge schudt ons wakker met haar snedige pen en bericht ons vanuit de parkeergarage. Zij duidt op het verschil tussen mensen in de maatschappij en mensen in de marge, mensen die maatschappelijk geparkeerd worden. En keert zich tegen de illusie van zorg als sociale zekerheid: 'in plaats van vangnet en springplank is het een opbergsysteem geworden van beheersbaarheid. (...) Voor wat hoort wat. U zorgt , wij zwijgen.' De Jonge besluit haar pamflet met een oproep: 'Gezocht: bondgenoten met richtingsgevoel. Wij kunnen de uitgang alleen niet meer vinden. Helpt u zoeken? Dan moet u de weg wel weten. (.) De terriërmentaliteit hebben om ons niet in de steek te laten onderweg. Ondanks onze sabotageacties. De reis begint met contact, van mens tot mens. En het doel, de richting is ook contact: herstel van verbanden. (...) Zorg leent zich niet als maatschappelijke parkeergarage. Niet meer.' Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.