Magazine Logo

COLUMN - De derde lantaarnpaal

Geron

Toen ik vijftien was raakte ik bevriend met een oude man. Gerhard was precies zeventig jaar ouder dan ik en dat viel mij uiteraard op. Zijn kale hoofd was bedekt met grote bruine ouderdomsvlekken, die ook zijn zwaar gerimpelde en ietwat trillende handen bedekten, zijn ogen keken waterig door een bril, zijn wangen hingen los op zijn gezicht en hij liep licht voorovergebogen met wankelende pas. Ik vond hem stokoud en besefte toen niet dat hij nog een heel end te gaan had. Want al liep hij aanzienlijk langzamer dan ik en met minder vertrouwen, hij reisde met zijn weifelende pas nog altijd vrolijk de wereld rond. Zo rondreizend belandde hij ook bij mij in Amsterdam. Daar namen wij de taxi naar het restaurant omdat het net iets te ver lopen was voor hem. En toen we na het eten even langs de grachten wandelden, stak hij zijn arm door de mijne om wat beter vooruit te kunnen. Ik was zeventien, jong, snel en sterk en vond het sneu: zo oud, zo langzaam, zo onvast. Bijna tien jaar later, toen hij vijfennegentig was en vele malen gebrekkiger, zou ik niet meer met medelijden naar hem kijken. Integendeel. Naarmate Gerhards lichaam het meer liet afweten, groeide mijn bewondering. Waar ik er al lang de brui aan had gegeven, bleef hij vol goede moed. Toen zijn ogen zo slecht waren geworden dat hij de krant en zijn boeken niet meer kon lezen, luisterde hij naar het nieuws op de radio en naar gesproken boeken. In plaats van de wereld rond te reizen, haalde hij oude dia's uit de doos en reisde zo door zijn herinneringen. En toen zijn benen het zodanig lieten afweten dat hij nog maar enkele meters kon lopen, verkondigde hij fier dat hij nog altijd naar de derde lantaarnpaal kon gaan. Terwijl hij over de stoep wankelde, keek ik met mijn nog welgeschapen lichaam naar dat zwak gebrekkig lijf waarin een geest school die zo ongelofelijk veel sterker was dan de mijne. Nog altijd droom ik ervan ooit zo krachtig te zijn dat ik met oprechte voldoening en trots zal kunnen zeggen: ik kan nog naar de derde lantaarnpaal lopen. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.

WTA

WTA (Het Wetenschappelijk Tijdschrift voor Autisme) is een peerreviewed tijdschrift met als doelstelling het bevorderen van de verspreiding van wetenschappelijk gefundeerde kennis over het spectrum van autismestoornissen in het Nederlands taalgebied. De verbreding van het wetenschappelijk fundament is gericht op de verbetering van de positie van mensen met autisme in de samenleving in de meest brede zin van het woord.

Naar de website.



Ouderschapskennis

Ouderschapskennis, voor opvoedondersteuners en ouderbegeleiders, is een tijdschrift voor de studie van ouderschap en ouderschapsproblematiek. De redactie van Ouderschapskennis weet uit ervaring wat de dagelijkse dilemma’s op de werkvloer van ouders, ouderbegeleiders en opvoedondersteuners zijn.

Naar de website



Waardenwerk

Tijdschrift Waardenwerk richt zich op het onderzoeken en ondersteunen van werken aan waarden op drie, onderling samenhangende niveaus: het niveau van de persoonlijke bestaansethiek, het niveau van werk en professioneel handelen en het niveau van organiseren en besturen.

Naar de website



Participatie en Herstel

‘Participatie en Herstel’ is een voortzetting van het Tijdschrift voor Rehabilitatie en Herstel. Het richt zich op ondersteuning van maatschappelijk herstel, sociale inclusie en het tegengaan van maatschappelijke uitsluiting van mensen met een verslaving of met forensische problematiek.


Naar de website