Het laatste gesprek in de sollicitatieronde voor de functie van 'Program Manager' bij het Amerikaanse AT&T was met de 'Director Human Resources'. Zover gevorderd in de procedure, had ik alle vertrouwen in dit gesprek. 'Ben jij een winnaarstype?' vraagt hij. Kauwend op die vraag, op het woord 'winnaarstype' en op een geschikt antwoord, denk ik aan de spanning van de potjes schaak uit mijn studententijd. Aan verrassende wendingen, blokkerende fixaties en briljante vondsten. Aan het groeiende overwicht in het spel en aan het weer kwijt raken ervan. Aan het wanhopig zoeken naar ruimte in een verloren stelling en aan de opwinding bij het zien van een kans. Aan prachtige acties, pijnlijke offers, overwinningen en revanches. Het antwoord: 'Dat is mij om het even' zit niet in de suggestie van de HR directeur verborgen. 'Wat is willen winnen anders dan een voorwaarde om een spannende pot te kunnen spelen?' antwoord ik met een wedervraag. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.