Recensie van: Eric van der Vet, Lokale staat van zorg De morele betekenis van vrijwilligerszorg voor de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015, Eburon, 2015 Opgedragen aan zijn kleinkinderen: Mijn wens is dat zij gelukkig zullen zijn in een zorgzame wereld. Ter introductie - een ongekende dynamiek Nederland heeft een grote rijkdom aan vrijwilligerszorgorganisaties. Vrijwilligerszorg ontstaat in het sociale domein ‘van onderop’. Vrijwilligerszorg is deel van de brede beweging naar meer horizontale verhoudingen in de samenleving. Met de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 beoogt de overheid een meer zorgzame samenleving en wil ze vormen van directe solidariteit bevorderen. Vrijwilligerszorg past in dit beleid. Het kan ons iets leren voor het bestel zorg en welzijn dat in iedere gemeente wordt gerealiseerd. Aldus is op de achterflap in een notendop de inzet van het proefschrift van Eric van der Vet te lezen. De regering wil met de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) de mogelijkheden beter benutten voor het bieden van passende ondersteuning aan mensen in hun eigen leefomgeving door hun sociale netwerk of met behulp van gemeentelijke voorzieningen in hun nabijheid. Ze wil zodoende het automatisme doorbreken dat ingezetenen zich bij elke hulpvraag tot de overheid wenden. Vrijwilligerszorg sluit in de ogen van Van der Vet zoals gezegd naadloos hierbij aan. Van der Vet is uit op een positie van vrijwilligerszorg in het lokale bestel die haar eigenheid garandeert, mede als bescherming tegen dreigende formalisering en instrumentalisering. Zijn centrale onderzoeksvraag luidt derhalve: wat valt er te leren van vrijwilligerszorg voor een overheidsbeleid dat de morele vermogens van burgers daadwerkelijk adequaat tegemoet treedt, ondersteunt en versterkt? Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.