Zoals we in hoofdstuk 1 al opmerkten: ouderschap is een tijdloze morele verbinding tussen een ouder en een kind die geen voorwaarden kent. Dat wil zeggen: de verbinding staat los van de vraag of het kind een bijzondere ontwikkeling doormaakt en al dan niet gedragsproblemen vertoont. Los ook van de vraag of het kind zijn ouders 'alleen maar’ voor faseproblemen stelt. Anders gezegd: alle ouders staan voor de opgave om met alles wat op hun pad komt, het met hun kind vol te houden. En ouders willen dat ook. Hoe doen ze dat toch? Door de verschillen in wensen en behoeften van ouder en kind wordt het voor de ouder balanceren. Het besef van de noodzaak om vooral en als eerste in te spelen op de primaire levensbehoeften van het jonge, afhankelijke kind heeft tot gevolg dat de eigen wensen naar de achtergrond worden geschoven. De vanzelfsprekendheid waarmee dat vaak gebeurt, is meer schijn dan werkelijkheid. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.