In aansluiting op de recensie van het boek van Jaap Wijkstra door onze nieuwe redacteur Denise Robbesom, ga ik wat dieper in op de twee volgende bijdragen aan dit themadeel, de artikelen van Jaap Wijkstra en Fons Klaase, en licht ik kort het verband tussen die twee artikelen toe. Nadat ik De therapeut en Anna gelezen en herlezen had, en een boeiend gesprek met hem had gevoerd, heb ik Jaap Wijkstra gevraagd een artikel te schrijven over de achtergronden van zijn boek, in het bijzonder het psychodynamische gedachtengoed van waaruit hij werkt. Voor dat verzoek had ik meerdere redenen. In de eerste plaats heeft hij in mijn ogen een intrigerend en belangwekkend boek geschreven, waarin hij de lezer ‘van binnenuit’ het verloop laat meebeleven van een langdurige, uiteindelijk geslaagde, ‘inzichtgevende’ therapie. Zijn verhalende beschrijving is gebaseerd op een ‘montage’ van elementen uit verschillende therapieën uit zijn psychiatrische praktijk. Een belangrijk onderdeel van die montage vormen zijn eigen overwegingen tijdens het verloop van een therapie. Samen met het verslag van zijn gesprekken met Anna, bieden die ingelaste reflecties een boeiende concretisering van bekende begrippen als overdracht en tegenoverdracht en werpen zij licht op spannende momenten, zoals het Psychoalfabetisering en parrhesia Harry Kunneman verliefd worden van Anna op haar therapeut, de suïcidale gedachten die haar bevangen wanneer haar duidelijk wordt dat hij daar niet op in wil gaan en het moment dat hij begint te vermoeden dat hij haar idealiseert en een consult bij een collega aanvraagt om deze tegenoverdracht te onderzoeken. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.