Geestelijke weerbaarheid is onder humanisten een gewaardeerd concept: het is 'humanistisch' om een appel te doen op mensen zich zodanig te ontwikkelen dat zij als autonoom individu in relatie tot de ander, de wereld en het leven staan. In deze bijdrage wordt onderzocht hoe deze waarde van toepassing is op het werk van de humanistisch geestelijk begeleider. De ene bevinding is dat de geestelijk begeleider geestelijk weerbaar moet zijn en dat overgave als receptieve waarde daar een onderdeel van vormt. De andere bevinding is dat de geestelijk begeleider normaliter in overgave in contact staat met de cliënt, maar dat hij wel op momenten veerkracht moet vinden. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.